Bugün değişik birşey yaptım. Senli günlerimizi yad etmek için gittim her zamanki yerimize biliyorum bu yazdıklarımı okumayacaksın ama ben yazmak istedim. Hani hatırlar msın tekme atmıştın bana o yoldan geçtim. Sonra seni zorla öptüğüm yer vardıya hani çok şaşırmıştın orada biraz duraksadım. Etrafa baktım. He unutmadan gizlice bir kaçamak yapmıştık ya alt geçitten yukarı çıkarken orada da biraz oturdum. Seni hayal ettim orada sen yoktun...
Sonra dedim seni görmeliyim senin o gül cemalini görmeliyim. Yola koyuldum. Her zamanki gibi dolmuşa bindim. Ve her zamanki gibi en arka koltuğumuza oturdum. Yanım da sen vardın. Ama kimse bunu bilmiyordu. Sonra yaşlı bir teyze dediki oturabilir miyim yanına ? Dedimki dolu orası. Deli zannettiler heralde ama olsun. Hani hatırlar mısın senle bir kere gelirken başını yana eğiyip "seni seviyorum" Demiştin. Hatırlamazsan canın sağolsun. O sesinle aynısını dediğini hayal ettim işte.
Şimdi sana geliyorum ya.
-Sokağının adı neydi ?
-Kaçıncı katta otururdun ?
-Hangi pencere sizindi ?
-Gözlerin hala parliyor mu ?
gibi sorularda gelmiyor değil aklıma.
Sorsam cevap verir misin ?
O sokakta bekleyeceğim belki seni görebilirim. Belki gül cemalini görebilirim. Olsun iste benimki bir heves bir umut. He unutmadan elimde kinder süprizlerin de var. 10 tane sana olan borcumdan düşersin artık. sanırım yaklaşık 130 tane vardı. 120 tane kaldı. Her ay 10 tane versem. 1 yıl daha hayatından çıkmayacağım demektir. Keşke biraz daha mı "lan ,camiş" deseydim ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder