Minibüsteydik, o korkulu yolları beraber gidiyorduk kimseden korkmamışcasına, Hatırlar mısın? birazda geç kalma korkusu vardı hani eve, erken çıkardık hep minibüste yan yana oturmuştuk her zamanki gibi, üzerinde sana verdiğim şal vardı. Elini tutmaya kıyamazdım yada utanırdım işte o vakitler hatırlar mısın onu?
sizin oralara gelmeye yakın bir vakitte başını öne eğip ve sonra banada bakıp "seni çok seviyorum" demiştin. Ben duymadım? efendim? dedikten sonra sesini biraz daha yükseltip, "Seni çok seviyorum" demiştim. Hatırlar mısın sevgilim?
O an dünyalar benim olmuştu işte, günün tüm yorgunluğu, telaş, korku, keder hayatada dair ne varsa hepsi sönü vermişti birden herşey her zamanki gibi sen oluvermişti...
Sonra sanırım gelmiştik sizin oraya, inmek istemedik ama hayat ya her zaman en mutlu anlar en olmadık zamanda bozulu verir. Buda öyle bir şeydi. İndik senin arkandan gelmek istiyordumki ama yapamazdım seni tehlikeye atamazdım sevgilim... Şimdi seni kaybedeceğimi bilseydim yine gelmezdim. İçim acırdı belki, nefes alamazdım belki ama gelmezdim. Çünkü sen zarar görme sen üzülme... Bu anları sahiden hatırlar mısın sevgilim?
Gözünün önüne gelir mi yüzüm? Kulağında cınlar mı seni seviyorum diyişlerim? Kokum gelir mi burnuna?
Beni sorma sevgilim. Hiç gitmiyorki bunlar.. En boktan hayallerimi bile üstüne kuruyorum. Her şeyi sen olmasan bile senin üzerine yapıyorum. Ben seni sevmelere doyamadım.... Varsın gelme, varsın olma ama gökyüzüne gülümse çünkü ben hep oradayım. En zor anında oraya bak, derin bir nefes çek içine çünkü ben havayım. Gülümse her şeye inat, ben senin o inat gülümsemenim hatırlar mısın? Hani en kötü anında bile gül diyordum. O anı hatırla ve gül! emrediyorum aşk! gül!
Seni çok özledim işte sevgilim, sümüğüm akıyor. Kızma olur mu?
Seniçokseverdimhatırlarmısın?
