Özlemek basit degil... Çünkü özlenilen sensin...

Özledim... Aslında basit gibi bir kelime gözükebilir  ama altında birçok şeyi yatırabilir. Mesela hasreti, gülüşü, küfürleri, dokunmayı her şeyi iste.. Benim özlemlerimde buna benzer işte, altında o kadar çok anlam saklarki okumasını bilene, görmesini bilene...

Her geçen gün biraz daha uzaklaşıyorum insanlardan, biraz daha köşeme çeklir oluyorum.. Böyle hani kimseyi istemezsin ya onun gibi şte... Kimseyi istemiyorum, kimseyi sevemiyorum. Kimseye güvenemiyorum. Aslında güvenmek istiyorum. Ama ben birtek sana güvenebilirdim.

Her şey boş anlamsız geliyor bu aralar. Bir şey yapmak istemiyor canım. Ama yapmalıyım bunu biliyorum, şimdi diyeceksinki başarı için? ben yaptım demek için? Hayır sevgilim. Hiç biri bunlardan değil. Hiç biri bunlardan değil... ASlında nasıl bilmek istersen öyle bil sevgili... Ben biliyorum, yukarıdaki biliyor, şifa ulaş biliyor bir sen başka türlü bilsen ne olur ki..

Ara sıra kokun geliyor burnuma.O an o kokuyu duyduğum tüm insanlardan nefret ediyorum. Cünkü senin taklitlerin, sanki sen oluyorlar birer birer. Ama olmuyor sevgilim en olmadık yerde kokun geliyor aklıma. Evde, işte, okulda... En zor olansa şu oluyor. Tam uyandığımda hani sabahın en kör noktası var ya o an geliyor burnuma kokun. Güne yine senle başlıyorum her zamanki gibi, eskisi gibi yani... Ama güzel de oluyor... Her şeyim iyi gidiyor o gün o an...

Sonra bir an yokluğun geliyor aklıma. Her şey yıkılı veriyor. ama üzülmüyorum sevgilim, sen kalbimdesin çünkü, nefrette etmiyorum çünkü sen nefret edilemezsin,  özlüyorum işte..
Basit bir özlem değil benimki... Çünkü özlenilen sensin! beklenilen sensin!

Çünkü sen her şeysin...

Neyse sevgilim. Seni çok özledim, seni çok seviyorum... Kendine dikkat et olur mu? Bekletme beni.. Üzme kendini ben iyiyim, sen kötü değilsin sen kötü olamazsın.. Sen hep iyiydin hep iyi oldun.

Tutamadım ellerin yağmur olsun
Sevip de doyamadım
Öpemedim gül tenin baharın olsun
Sarıp da kanamadım