Gördüğüm kişi abindi. Yani sanırım öyleydi. Mavi bir tshrt vardı. Birde kot pantolon giymişti boyuda benim kadar birşeydi biraz benden uzun olabilir. Her zamanki gibi kirli sakalı vardı. Gözleride sana benziyordu. He birde anneni andırıyordu. Beni belki tanıyordur diye fazla bakamadım. Ama uzunca bir gözlerine baktım. Farketmedi beni. Gözlerine uzunca bakmamın nedeni sana bakmış olmasıydı. Yani ona bakarak seni hissetmeye çalıştım. Gerçi hissettimde gün boyunca yüzümde biraz aptalca gülümseme vardı.Birazda mutlu olmuştum uzun zamandan beri..
Uzun zamandan beri seni görmenin mutluluğunu yaşıyordum. Abinin gözlerinde dahi olsa seni görebilme mutluluğu. Başkalarına basit gelebilir ama bana büyük bir mutluluk olarak geldi. Kısacası çok sevindim. Sevindim işte hani çıkma teklifimi kabul ettiğin an gibi...
Bugünüm boktan geçerken birden güzel geçmeye başladı. Sanki seni görmüşcesine sevincliydim. Ve içimde bir heyecan oluştu. Ne biliyim işte uzun süreden sonra sana dokunan sana bakan seninle aynı ortamda olan birini görmek iyi gelmişti bana.
Şimdi bu satırları sana yazarken ağlıyorum. Sevincten mi kederden midir bilmiyorum. Yüzümde uzun zamandan beri olmayan o aptal gülümsemede oluyor. Ne biliyim işte oluyor birşeyler..
Seni çok seviyorum sevgilim... Bir ayımız daha kutlu olsun.. Seni seven bir kalp var bunu unutma olur mu ?
Seni mahveden gerzek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder