bir daha asla seni özlemeyeceğim. biteceksin içimden her şeyimle her şeyinle biteceksin içimden. gideceksin. son nefesimde senin adını söylemeyeceğim işte öyle gideceksin. adını söylediğin an nasıl aklıma, kalbime bir mıh gibi saplandıysa şimdi söküp çıkaracağım. aklımdan kalbimden. gideceksin işte sende hiç gelmemiş gibi bu diyardan. olsun yinede her şeye rağmen özlemeyeceğim. yıllar geçsede her şey bitsede özlemeyeceğim. sevmeyeceğim işte ya sevmeyeceğim sevdikçe acı çektik çekiyoruz. gideceğim buralardan her şeyden herkesten. bir daha asla özlemeyeceğim. bir daha asla sevmeyeceğim...
beklemenin son sancılarını yaşıyorum dayanamıyorum ve ben ölüyorum. yaşlar artık sadece gözümden akan bir damla değil. beni eriten, benden ben götüren bir damla artık. her ağladığımda biraz sen eksiliyorsun içimden her özlediğimde biraz sen kopuyorsun benden. ama ne hikmetse bitmiyorsun sen nasıl bir şeysin? nasıl girdin bu denli kalbime hayatıma ömrüme. senin bir selamın için bir gül yüzünü görmek için neler yaparım bir bilsem yapacağımda. merak etme. ya gideceksin ya kalacaksın artık. özlenmeyecek kadar uzağa sevilmeyecek kadar yakına geleceksin. işte o gün sana sonsuzadek aşık kalacağım ey yâr...
ÖZLEMEYECEKSİN
Özlemeyeceksin
Özlemi şah damarından kesip
Ayrılık kanını akıtacaksın
Özlemeyeceksin
Unuttum bitti diyeceksin
Aklın kalbine hükmedecek
Üzülmek yasak diyecek
Sonra
Hiç olmayan bir yerden
Onun kokusunu duyacaksın
Gülüşü alev alev benliğini saracak
Kalbin onun adını atacak
Sen yine de özlemeyeceksin
Ona benzeyen birini göreceksin yolda yürürken
Aslında her gördüğünü az çok ona benzeteceksin
El ele yürüdüğünüz
Başbaşa sokulduğunuz
Kutsal belirlediğiniz mekânlar
Mıh gibi yüreğine saplanacak
Keşke şimdi yanımda olsaydı diyeceksin
İçin sızlayacak
Gözün dolacak
Ama sen özlemeyeceksin
Özlemeyeceksin
Özlemi risinle zehirleyip
Nefesini keseceksin
Özlemeyeceksin
Ağladığını kimseye belli etmeyeceksin
Gözlerin buğulanıp daldığında göstermeyeceksin
Kursağındaki keşkeleri tüm gücünle yutkunacaksın
“Olması gereken buydu, ben doğrusunu yaptım” diyeceksin
“Acaba o da beni özlüyor mu şimdi?” demeyeceksin
Artık özlemeyeceksin
Pişmanlık duyacaksın
Yüzlerce defa kendine kızacaksın
“Sen ne işe yaramaz adamsın”lar haykıracaksın
“O benim her şeyimdi” itirafıyla günah çıkartacaksın
Başını ellerinin arasına alacaksın
Hıçkıracaksın sızım sızım
Olsun yine de özlemeyeceksin
Aradan yıllar geçecek
Nihayet her şey küllenecek
Belki araya başka aşklar da girecek
Sonra bir arkadaşın gelecek bir gün
Durup dururken bir anda ondan bahsedecek
Darbe yiyeceksin, gardın düşecek
Şaşkın şaşkın bakacaksın
Hatırlamıyor rolü yapacaksın
Oysa içten içe yanacaksın
Kor kor kavrulacaksın
Buna rağmen özlemeyeceksin
Özlemeyeceksin
Özlemi kendi ateşinde yakıp
Kökünü kurutacaksın
Özlemeyeceksin
Gözlerinin rengi seni ilgilendirmeyecek
Uzun kirpikleri artık büyülemeyecek
Saçları düşlerini gölgelemeyecek
İpeksi ten gülümsemeyecek
Sen mutlusun böyle görmüyor musun?
Kabul et işte onu sevmiyorsun
İç çekişlerin belini bükse de
Tüm takatin tükense de
Özlemeyeceksin
Asla özlemeyeceksin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder