her kelime ölümü hatırlatır gibi seni hatırlatır.

Hayat bazen neşet ertaş. kimse onun kadar seni anlatamadı bana her şarkısında seni buldum belki her sözünde bir sen yeşerdi içime. ne zaman onu dinlesem bir büyük açasım geliyor sonra da sen. ulan gene burada olsa kızsa ne büyüğü onur! dese... bu aralar hayatı pek boşladım hayatın büyük bir bölümünü uyuyarak geçiyorum yokluğun çok mu ağır geliyor omzuma ondan mı ne? bunları yazarken tanrıdan diledim çalıyor o bitince neşet abiden bir şeyler açacağım.

yazmıyorum diye unuttuğumu, bak konuştuk artık yazmıyor deme... vakit bulamıyorum bulsam da kelimeler dilime dolanmıyor. sen olup cıkmıyor. sporu boşladım ama yeniden tutunmaya çalışıyorum. geçen seninle olduğum mekandan geçtim geçerken galataya rastladım ve dedim ki: "Galata gibi sevmeli dimdik." sahi galata gibi mi sevmeli?

Neşet Ertaş - Niye Çattın Kaşlarını diyor oradan bi yandan annem bir şeyler söylüyor akrep ile yelkovan her zamankinden daha bi aşkla sevişiyor.  bugün hiç yataktan cıkmadım. bildiğin yatıyorum işlerle uğraşıyorum bir yandan da akşam yapacağım sporu düşünüyorum. bu aralar insanları kırıyorum biraz biraz. onları bekliyorum biraz biraz. onları seviyorum biraz biraz.

Bazen de ölümün yakın olduğunu düşünüyorum. Dünyadaki isteklerim arasında seni görmek olanını gerçekleştirdiğim için belki artık daha bi yakın. Evden hergün cıkarken Allahım beni hayırlı insanlarla karşılaştır demeyi eksik etmiyorum dilimden ama nedense bi araba çarpsa, bir şey gelse başıma gitsem buralar diyorum kısacası ölümden korkmuyorum artık. Ölümden korkan aciz insanlar gibi değilim bu aralar. ölsem diyorum ne olur ki? yaşasam ne olmuş ki? bu hayatı fazlasıyla yaşamadık mı? yeter biz gidelim de bizden sonrakilere yer açılsın. o yüzden mi ne her işim yolunda gidiyor? ölmeye yakın olmayı istememden dolayı galiba. sahi ölsem ağlar mısın?

bu aralar aklım bi karış havada tutup yakalasana onu. getirsene bana?

gel desem

gelecek misin?