neden bu çığlık? neden bu gök gürültüsü?

olur olmaz yerlerde aklıma gelme artık olur mu? en savunmasız olduğum yer de seni düşünmeyeyim artık. her baktığım insanda seni aramayayım. her arkası dönük kadının sen olacağın düşüncesine kapılmayayım. seni düşünmeyeyim mesela senli olan anılarda. seni düşündükten sonra uzunca dalıp gitmeyeyim. yağmur yağdığında sen gelme aklıma. işte o zaman inadına sen doluyor bu oda sen oluyor her yer. senli bi şarkı açıyorum hatırlarsın belki "tolga tabu - bir resmin bile yok" o şarkıyı dinleyerek hüzün gemisinde bir yolculuğa çıkıyorum sensiz, kimsesiz. yüzüm gülmüyor. bu geminin kaptanı gülmüyor, mürettabat sessiz hepsi üç maymunu oynuyor. seni soruyorum onlara kimse görmüyor, duymuyor, bilmiyor. yani her şey bombok sensiz. kahvaltının tadı yok, denizde martıların çığlıkları daha bi gür. hıçkırıklı ağlamaları bastıramıyor nafile. gök gürültüsü daha bir sert ses çıkartıyor sırf ağlamamı kimse duymasın diye. kuytu köşedeyim kimse duymuyor zaten neden bu gürültü? zaten şarabımda bitmek üzere bir kadehte seni kalbimin en güzel koymanın zaferini yaşıyor gibiyim anlayacağın hem hüzünlü hem de mutluluğun olduğu bir gecedeyim. kime göre mutluluk? kime göre hüzün. zaten yeni şeyler öğreniyorum cinsiyet ayrımının ayıplandığı bir şey. bu kadar sensizlikte bu kadar bilgi fazla değil mi ey sevgili? sen gelsen ben olsam deli, sen gelsen ben olsam âmâ... yani sen gelsen ben olsam yok olsam erisem sende...

sen gel

ben yok 

olurum

sevgili