özledim kelimesi ile yazmaya başlamak istemiyorum. ama ne yapayım hep bununla başlayabiliyorum. bununla derdimi anlatmaya çalışıyorum. bazı bahaneleri hep özledim kelimesinin ardına saklıyorum. sanırım haklıyımda içimdeki sana karşı olan tüm her şeyi "özledim." kelimesinin ardına sığdırmaya çalışan koca bi aptalım. oysa özlediysem bir şeyler yapmam gerek. gelmem gerek peşinden koşmam gerek ama yapamıyorum ki seni üzeceğim için üzebileceğim için korkuyorum. bu korkmalar beni bu bahanenin ardına saklıyor.
bazende seni seviyorum cümleleri ardına saklanıyorum. içimdeki sana olan her şeyi kocaman şeyi bir seni senden fazlasını basit bir seni seviyorum cümlesine sığdırmaya çalışıyorum oysaki sen bundan fazlalarını hak ederdin. seni seviyorum cümlesini senden sonra herkese rahatça söyleyebilir oldum. arkadaşıma çünkü biliyorum basit o herkese söylenebilir. sana söylendiğinde zor ve anlamlıydı. yani diyeceğim o ki sende bir güzeldi. akşam güneşine karşı içilen çay gibi. sabahları içilen simit karper çay gibi bir şeydi be sevgili seni seviyorumu sana demek. bir de yemekten sonra içilen bir sigara gibi tatlıydı. huzur veriyordu insana. ona ihtiyacın olduğunu anlıyorsun içmesende olur ama içersen bi başka olur akşam yemeğinden sonra sigara. işte benim içinde sana seni seviyorum demek bu şekilde bir şeydi. söylemesem olur ama öylesem bi başka olur be sevgili bi başka.
bu aralar içip içip sarhoş olmak istiyorum daha önce yaşamadım ama nasıl bir şey sarhoş olmak? insan tüm derdini kederini unutuyor mu? sevdiklerini unutuyor mu? acıları diniyor mu? daha az mı geliyor sevdikleri aklına? doğruları mı söylüyor sarhoş olunca? yalanları mı? sarhoş olmak istiyorum. birilerinin beni eve bırakmasını teyze bak oğlun ne halde demesini istiyorum. cünkü herkes beni gülüyor zannediyor... gülünce mutlu oluyor ya insan mantıken bunun hiç derdi yok düşüncesi beyinlere yer edilmiş ya. işte onun gibi bi kuramı yok etmek istiyorum. gülüyorum ama içimde binlerce fırtına kopuyor. en büyük olanıda sen. hiç bi fırtına senin yerini alamıyor. hastalık mı? hayır! gelecek mi? hayır! en büyük fırtınam sensin. ama öyle olmasın anneme karşı mahcup olurum. kimse getirmesin beni eve ben kendim gelebilirim eve güçlüyüm gelebilirim. sarhoşkende eve gelebilirim! sahi evim bağcılardaydı di mi? esenler? güngören? sahi benim evim nereydi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder