Hatırlar mısın? Bedirhan Gökce..

Evcilik oynardık çocukluğumuzda
Sen hep anne olurdun ben hep baba
Ve kağıttan çocuklarımız olurdu
Birlikte başlamıştık ilkokula
Kırmızı kurdelen nede çok yakışmıştı sana
Şişman bir öğretmenimiz vardı
Aynı sıradaydık 3/A'ya giderken 4/B'den Ahmet'i dövmüştüm sana baktı diye
Sonra göğsümü gere gere dayak yemiştim öğretmenden
Korkmuştum , ağlamıştım
Hatırlarmısın
Diplolarımızı aldığımız gün
Mahallenin köşe başındaki Rasim amca'nın pastanede muhallebi yemiştik
Ortaokulda aynı sınıfta ve aynı sıradaydık
Bitirme sınavlarında coğrafyadan kopya vermiştim sana
Ve sen öğretmen görür diye nasıl heyecanlanmış bütün kalemlerini düşürmüştün o an
Hatırlarmısın
Liseye giderken okullarımız ve sınıflarımız ayrılmıştı
Ders bitimlerinde okul kapısının önünde takım elbisemle bekler olmuştum seni
Askere gideceğim gün askere beni uğurluyanların arasında sende vardın
Otobüsün penceresinden gözlerim takılı kalmıştı gözlerine
Ağlıyordun ve benimde gözlerime bir yağmur yağıyordu sanki
Hatırlarmısın
Tezkeremi almama 15 gün kala nişanlandığını duymuştum
3 ay sonra tam 3 ay sonra en son ben çıkmıştım nikahında salondan
Kocanın kolundaydın göz göze gelmiştik
Utanmıştın başını eğmiştin öne
Hatırlarmısın
Şimdi şimdi en küçük kızın geçiyor mavi kurdelesiyle dükkanımın önünden
Ve onu görünce benim küçük oğlan ne varsa düşürüyor elinden ne varsa düşürüyor...
Sen ilk göz ağrımdın
Sen canımdan candın
Sen en çocuk yanımdın
Ben hiç unutmadım
Ben hiç unutmadım
Sen hiç hatırlamadın...