Biliyorum, bu şehir getirecek seni bana, belki bir konser kuyruğunda, belki tıkış bir metro vagonunda. Götürdüğü gibi getirecek, aksayan bir gecenin topal ışığında. Sevmez bu şehir ağlayan erkeği, biliyorum getirecek, ağlamaya çeyrek kala.
Sana dokunmak, hayatın içinde durup dinlenmek gibi. Sana dokunmak, nefes almak gibi. Sana dokunmak, tüm kelimeleri yakmak gibi. Sana dokunmak, tüm insanları affetmek gibi. Sana dokunmak, hayatı temize geçmek gibi. Sana dokunmak, ölüme inat gibi.
Ben insanları arabanın camına vuran yağmur damlalarına benzetiyorum. Bazen, bir damla aşağı doğru kayarken, başka bir damlaya karışıp, güçlenerek daha hızlı ilerler. Ben de sana karıştım aşkım. İnsanlar acımasız, savurgan. Hiçbir şeyin sonu gelmeyecekmiş gibi davranıyorlar. Bir gün, şoförün camı açabileceğini hiç düşünmüyorlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder