nasıl kurtuluruz? gitsek mi? kaçsak mı?

Hüzün geldiğinde sana gelmeyeceğim... hüzün geldiğinde ben sana gelmeyeceğim... hep hüzünle sana geliyorum bunu fark ettim. sen sanki hüzün noktamsın benim en hüzünlü anlarımda sığınacak limanım, beni koruyacak koca bir dağ gibisin. ya da ben öyle hissediyorum. ne zaman dara düşsem seni anıyor bu kalbim. söz geçiremiyorum kendime tutmaya çalışsam da gene sana geliyor ellerim, kalbim...

dayandım... yazmamak için. ama bir türlü beceremedim yazmamayı. iki haftadan beri her şey bombok gidiyor. ilaçlarımı içmiyorum, doğru düzgün yemek yemiyorum. hani yaşama isteği derler ya o hiç yok. yaşasam bu gün ne olur? yaşamasam ne olur? hiçbir fark bulamadığınız zaman işte yaşama sevincinız sıfır olur. ne tam gülebiliyorum ne tam ağlayabiliyorum. öyle hani nötr olursun ya onun gibi işte...

araba hayalim vardı ya hani artık ona bile inancım kalmadı oyalandıkça oyalanıyor. ne zaman alınacağı faili meçhul oysaki ben kendime söz vermiştim. aralık sonu alacağım diye. kendime verdiğim sözü bile tutamıyorum artık. hedeflerime ulaşamıyorum...

cebimdeki üç beş kuruş ile kaçıp gitsek buradan kurtulur muyuz bu acılardan? herkesi silip bir çırpıda yeni bi hayata yelken açsak? her şey son bulur mu? seni unutabilir miyim? ya diğerlerini...

ölüm gelse keşke şimdi hemen inan geleceğini, geleceği düşünmem törenle karşılarım...

bu aralar

pek uzak

pek yakın

pek ıssızım