Özlüyorum Sevgili...

Özlüyorum sevgili buraya yazmasam da özlüyorum seni... Yüzün aklımdan çıkacak gibi oluyor tam gidiyorum fotoğraflarının yanına onlarla vakit geçiriyorum onlarla konuşuyorum gözlerinle konuşuyrum gülüşünle tekrar gülüp hayata yeniden dönüyorum. ben seni çok özlüyorum.

simitin yanındaki ayran gibi, simitin yanındaki çay gibi özlüyorum seni. simitim oluyor çayım eksik, ayranım eksik... hiçbir şeyden tat alamıyorum hayatımda birileri oluyor ama kimse sen olamıyor yerini alamıyor ki almasını da istemiyorum. sen öyle bir şeydin işte benim hayatımda miladım, ilkim sonsuzum... ilk yazmayı nasıl öğrendiysem hep öyle yazmaya devam ettim ya ilk sevmeyi senden öğrendim öyle seviyorum öyle saf. öyle imkansız. herkesi senle karşılaştırıyorum herkesi sen yapmaya çalışıyorum. bugünlerde niyeyse hep tesettürlü bireyleri daha çok sana benzetir oldum. özlemim yine kabarmış olsa gerek. uzun zamandan beri yazmıyorum diye seni unuttuğumu düşünme sakın. ben seni aylar yıllar asırlar geçse unutamam sevgili.  bu aralar pek bi yoğunum iş güç annemi bile göremiyorum. babam desen yine aynı onu da göremiyorum zaten kardeşim yok. öyle işte çok yalnızım ve yoğun. geçen gün verdiğin tesbih var ya onu elime alıp kokladım tam koklarken annem beni gördü ve imalı bir bakışla "onur.." dedi. o bile hatırlıyor sevgili ben nasıl unutayım seni?

ben seni çok özledim sevgili, koklasam kokunu, duysam sesini, görsem gülüşlerini ben seni çok özledim sevgili...

özleyen saçmasapan

bi' adam işte