ilk göz ağrım, ilkim, sonum. ömrüm. adının başına nice sıfatlar koymak istediğim kadın. verebileceğim en güzel hediye soyadım olacak kadın.
özledim.
yarın bayram, sensiz geçen kaçıncı bayram sayamadım. gidişininin üzerinden o kadar çok geçti ki ne sayılar yetti ne saymam. sadece özledim. hemde çokça...
yarın bayram, sakın sofrada bi pot kırma olur mu? yine kızarır yüzün ilk öptüğüm andaki gibi.
gittiğin yerler nasıl? insanlar iyi mi orada? seni beni seven gibi birileri var mı? özlüyor musun sende? onur olsa böyle yapmazdı, onur olsa şunu yapsaydık diyor musun a ceylan gözlüm.
orhan ölmez şarkılarını açtım sen sevdirmiştin bana bunları senden önce bilmezdim. nice şeyler gibi.
ne güzelde diyor "yani olmuyor yerin dolmuyor zorlamak nafile..." dolmuyor be cemalini cennet olan kadın dolmuyor. kimse sen olmuyor seni bırak senin tırnağın olmuyor.
kim girse hayatıma korkuyorum ona elif diyeceğim diye. çünkü dilimin ucundasın sen hiç gitmiyorsun ki. oradasın öyle. hani dilinin ucuna takılan bir şey olur ya ansızın söylersin sen osun işte. dilimdesin, kalbimdesin, zikrimdesin...
sen düşüncesinin olmadığı bi yere gidip seni unutmayı o kadar çok isterim ki unutmayı seni. çünkü unutursam seni insanlar daha mutlu olur, unutursam seni yağmur yağmaz, unutursam seni kış gelmez, unutursam seni tüm insanlar mutlu olur sevgili. unutmalı mıyım insanlar için?
istesemde unutmam sevgili özlerim seni ben. severim de banane işte özlerim seni. şuan olduğu gibi.
içimden bir sen eksilme diye ağlamamaya çalışıyorum artık, ağlıyorsam da göz yaşlarımı saklıyorum içimden bi sen gitmesin diye. olmuyor sevgili yalan söyleyemiyorum, sana karşı hep dürüst oldum. ağlıyorum sevgili sana ağlıyorum. başkaları şerefe diyip kadeh kaldırır ya ben kaldırmayıp göz yaşlarımı bir bir bırakıyorum.
bazı insanlar çok güzel yazıyorsun neden bi' kitap ya da blog tutmuyorsun diyo. kimse okumasın sana yazdıklarımı kıskanırım. okur da aşık olursalar kıskanırım.
şimdi bana attığım ilk şarkı çalıyor; "Damla Damla - Orhan Ölmez" ah be sevgili bu şarkıyı sadece yazı yazmaya başladığımda dinleyebiliyorum. gözlerini hatırlatıyor. sözlerini hatırlatıyor...
Artık hergün seninle buluştuğumuz o yoldan gidiyorum eve. okuldan döndüğümde hep oradan geçiyorum. gecenin bi yarısı oluyor korkuyorum ama belki seni görebilecek olmam bu korkuyu yenip yerini başka şeylere bırakıyor. e çıkmıyorsun ki karşıma. saklanıyor musun oralarda bir yerlerde? ayrılık desem çıkma, aşk dersem çık olur mu? gözümün nuru...
geçen gün metrobüste sana benzeyen birini gördüm aynı durakta indik. aynı sendi elinde mp3 çaları, pembe başörtüsü ve sırt çantası bir an içimden elif demek geldi. diyemedim. çünkü sen değildin sen olsaydın anlardım. ama beynime söz geçiremedim ya duraktan çıkana kadar onu izledim. merdivenlerden çıkarken ayaklarım sanki geri dön dercesine adım atmaktan çekiniyordu. onlarda sanırım senin olduğunu düşünüyor olabilir. aklımda ondan geriye kalan tek şey mp3 çalarının piranha marka ve siyah oluşuydu. sahi sen miydin sevgili o?
benzerlerinde bile bu kadarı oluyorsa sevgili seni görsem neyler bu kalp? neyler bu beden? ama çok özledim biliyor musun kalbini, sözlerini, gözlerini...
yarın bayram sevgili, ben yine yalnızım annem yok, babam yok, kardeşim yok. hepten yek oldum anlayacağın. bi sen yeterdi ama olsun canın sağolsun güzel yüzlüm...
yarın bayram sevgili, annenlere selam söyle ellerinden öperim...
gözlerini çok özledim sevgili, bu bayramdan gözlerinden öperim... seni çok seviyorum.
gözlerim
sözlerim
düşlerim
ol
sevgili
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder