sahi sen neydin?

rüya.
rüyalar...

seni bana hatırlatan tek şey herhalde, sana artık özlem duyuyor muyum? yoksa seni uzakta bi yerlere bir daha çıkmamak üzere gömdüm mü?  yok yok uzak bi yere gömmüş olamam. elim kalem tuttuğunda sana yazmak istiyorum, yazacağım ilk kelime "elif" oluyor.  ardından gelen kelimeler kifayetsiz. yıllar geçse de yazarken yine ağlıyorum. yine seni hatırlıyorum.

bugün rüyamda seni gördüm, uzun süreden beri yaşadığım en keyifli rüya diyebilirim. belki nedeni seni son gördüğüm, son bıraktığım duraktan geçtiğim için olabilir. içimden en son onunla geldim ben buraya dedim, en son onu bırakmıştım burada. bensizliğe, onsuzluğa.

şimdi kim bilir neredesin, kim bilir kimlerlesin. mutlusundur inşallah. umarım aklının ucundan bile geçmem, beddua değil inan aklının ucundan geçecek bir insan olmam. kalbinin en ücra köşesinde kalmanı yeğlerim. nedense bu hesaba girince senden kalan müzikleri dinliyorum. sana bu yazıları yazarken dinlediğim müzikleri.

hayat geçip gidiyor, yaşıyoruz bi şekilde sevdiklerimizle, sevmediklerimizle. her geçen gün bir nefes borcumuzu daha ödemiş oluyoruz, ne zaman borcumuz biterse... acaba borcum bitmeden bir gün elini tutmak nasip olur mu? tutsak eskisi gibi olur mu? eski neydi? sen neydin?

özlemek

rüya

nefes

bi' dinle

buralar ne çok değişmiş.

yılar olmuş görmeyeli, yazmayalı, konuşmayalı... 
eski bir dostu görmüş gibi mi olmalıyım şimdi? nasıl bir şey olmalı? içimde sana dair bir şey kalmış mıdır? kaldıysa bile onu gün yüzüne çıkartır mıyım? 

sahi oralarda havalar nasıl? iyi misin? yaşıyor musun? annen, ailen, abin sana ait her kim varsa iyilerdir umarım. 

o değil de bu yazdığım "sensizlik günlüğüm" adında bir kitap çıkmış ne tesadüf. ileri görüşlüyüm demek ki. 

beni hiç sorma, çok şey değişti anlatamayacak kadar, anlamayacak kadar...

yaşıyorum üç noktadan ibaret, bi devamı olurcasına, belki.

sahi

ne de değişmiş

buralar

özlemesem gelir miydin?

bir yıl daha bitti sensiz. söyle kaç yıl oldu bu acıyı içimden atamayalı? saydın mı hiç? senden sonra sen gibi kimseye bakamayalı kaç yıl oldu söylesene. bu acıyla hiç yüzleştin mi? başını yastığa koyup gözünü kapattığında ben geldim mi aklına? hiç hıçkıra hıçkıra ağladın mı? hiç güçsüz kalıp hayatına son vermeyi denedin mi?

ben yaptım.

özledim be seni. aptal bakışını, bir daha geri gelmeyecek kokunu, bir daha göremeyeceğim yüzünü. ben bu aralar ve sensizken hiç iyi değildim. neden böyle oldum ben? neden bu kadar güçsüzüm...
babaannem vefat etti, ilk defa babamı ağlarken gördüm. bir insanı üzen tek şey sevgili ayrılığı değilmiş. babasını ağlarken görmek ve sevdiği insanı bir daha göremeyecek olmak. üzgünüm, 1 ay oldu ve o artık hiç gelmeyecek. sen gibi.

gidenler bi daha gelmemek üzere gittiğinde onları öldü mü saymalı? ölmek ile gitmek aynı değil mi? hiçbir zaman gelmeyeceksin işte, orada bi yerdesin ama bende sana gelemeyeceğim. ölüm böyle mi? en azından yanına gelebiliyorum, onu göremesem yanına gidebiliyorum...

hayatın en zor yılı bu olsa gerek. gitsin bitsin istiyorum. bu hayatın tek iyi yanı artık bir canlıya can veren olacağım. ares artık benim yanımda olacak...

ben kime baksam sen
sen kime baksan ben...

özlemesem

gelir miydin?

iyi miyiz? değil miyiz?

nasılsın oralarda? iyi misin? özledin mi? hatırladın mı? unuttun mu?

yazmıyorum... yazmak istiyorum ama yazamıyorum. yazmaktan korkuyorum belki de. bu aralar ben hiç iyi değilim. bi kere ölümün kıyısından döndüm, kendi isteğimle bile isteye. ne gariptir ki ölemedim. oysa ki istemiştim ölmeyi.

unutmak istiyorum, herkesi her şeyi.

hayatıma minik bir misafir dahil oldu, o bi köpüş. onunla yeniden bağlanmaya çalışıyorum hayata ya da hayata tutulmaya. kimse yok etrafımda, etrafımda çok ama yok gibi. bu aralar iyi değilim işte anla, bombok. çıksan gelsen desen ki ulan gel evlenelim bi' an düşünmem bi' an. özlerim, yazamam. yazarım bırakamam. yok olurum gelemem. sesini özlemek boktan bir şey bilmelisin.

sadece özledim

sesini, kokunu, gözlerini

yoksum, yoksun, yokuz.

yoksun, yokum, yokuz di mi? neden yokuz?
çok sevmedik mi?
fotoğraflarına bakamıyorum artık, eskisi gibi.
baktıkça daha bir derin oluyor sızısı.
daha bi hüzün.

öyle sevseydik, kalsaydık öyle.
bazen o kadar çok büyüyorsun ki içimden taşıyorsun.
olur olmadık bir şekilde dökülüyorsun gözlerimden ansızın. sızım.
bir yaşım daha sensiz geçiyor.
varsın ömrüm sensiz geçsin.

çok

özledim

çay içer misin?

bir sabah gözlerimi açtığımda gördüğüm yüz sen ol istiyorum.
bir akşam gözümü kapattığımda yanımda sen ol istiyorum.

çok şey mi?
sahi gerçekten bu kadar çok mu zor?

seninle olmayacağımızı bile bile yazıyorum, bile bile istiyorum. lanet olsun diyemiyorum ama demek geçiyor içimden. neyse.

bir sabah karşımda çay içer misin?

bana bakmayan sen.

bana yazmayan ellerin kime yazıyor
bana bakmayan gözlerin kime bakıyor
ben hariç herkese gülüyorsun.
ben kime güleyim?

evlensek ya

geri
dön
evlenelim?

aynı karede olmamak

belki aynı karede poz verseydik bunlar olmayacaktı unutmam daha kolay olacaktı
belki aynı yerde bi çay içseydik. mim’de mesela?
unutmak küfür etmek kadar kolay olur muydu?
seninle ayrıldığımız bıktan yerdeyim
seninle yıllar sonra konuştuğumuz yerdeyim
senden kilometrece uzaklardayım
ve sen yine yoksun.

ben unutmak mı istiyorum ?
ben başka birine ait mi olmak istiyorum ?
ben ne istiyorum ?
peki
ya
sen?

ne demiş
sevenin içinde yanar ışık’lar
sende?

e

ben özledim galiba seni.

ben özledim galiba seni. akşam yemeğinden sonra özledim. sabah uyanınca özledim. bunu yazarken gözlerimin dolduğunu gören anneme yalan söyleyecek kadar özledim. gözlerin neden doluyor sorusuna cevap veremeyecek kadar özledim

ne olur bir sabah görüşelim. ilk ve son kez sabah kahvaltısında özleyeyim ama bu sefer karışımda sen ol.

sahi özlesem de olacak mısın karşımda ??