Ravi İncigöz - Bugün

dinle olur mu? altını çizdiğim noktaları özellikle iyi dinle. birazda düşün sadece düşün işte.
Unuttun mu sevgilim? sahi unuttun mu?

Her yerde kar var çıkamam ki bugün
Her yerde senden bir iz duramam ki bugün
Seni çok özledim arayamam ki bugün
Bugünde derdime çare değil bugün
Fincanımın kenarında hala dudak izin
Dudakların nerede öpemem ki bugün
Eğer bir başkası dokunduysa onlara
Azrail buyursun ölebilirim bugün
Her yerde güneş var gölgendeyim bugün
Ne yaptım ne ettiysem aklımdaydın bugün
Bütün gün bekledim bu kadar mı kötüydüm
Unuttun mu tek tanem
Bugün benim doğum günüm
Fincanımın kenarında hala dudak izin
Dudakların nerede öpemem ki bugün
Eğer bir başkası dokunduysa onlara
Azrail buyursun ölebilirim bugün

dinle olur mu? hemde çok dinle...

dinle olur mu? dinle. hemde çok çok dinle usanıp bıkıncaya kadar dinle. biraz hüzünlen ağlama ama sakın sadece hüzünlen. gözlerinden yaş akmasın hiç sadece hüzünlen. birazcık olsa beni anla olur mu? aşk acısı çekmenin ne boktan bir şey olduğunu anla olur mu? onca yıldan beri susmanın ne demek olduğunu anlamaya çalış. konuşurken susmanın ne demek olduğunu anla. birazcık beni anla olur mu? e birazda sev.
Sevdiğim noktaları koyu yazdım. anlarsın belki acımı hasretimi. her şeyimi işte.

Rafet El Roman - Ayrılık...
Tam bir yıl oldu bak bugün
Ayrılalı senle gülüm
Üzülmediğim bir gün olmadı
Çok denedim unutmayı
Başka biriyle olmayı
Geçmeyince olmuyor işte
Şimdi yine yapayalnızım
Kendi kendime diyorum
İsteseydi dönerdi çoktan
Aşk acısı başka birşey
Akıl mantık erişmiyor
Gönül kabul razı görmüyor
En acısı da yarın birgün başka biriyle görürüm
En sonuncu yıkımım olur
Olmuyor, olmuyor
Bu ayrılık nasıl zor

herkes seni özledi bil istedim.

yokluğun diyorum hani en zor olanından. sevmek diyorum seni en saf olanından. beklemek diyorum hani en taş misalinden. ben aslında seni tanımadan önce sevmeyi bilmezdim, beklemeyi bilmezdim, özlemeyi bilmezdim ama sen yok musun sen.
sen geldin.
kalbim doldu.
ufacık olan alet ya da organ öyle bi büyüdü ki içerisine herkesi almaya çalıştı herkese iyilik yapar oldu. herkesi sever oldu.
sen gittin.
kalbim boşaldı.
küçülmeye başladı. kimseyi sevemedi. kimseye iyilik yapmadı iyilik yapmayı bırak kendine bile hayrı olmadı.

ölmek diyorum sevgili. ölmenin var olduğu gerçek olduğu bi dünyada neden özlem duyuyoruz? neden kavuşamıyoruz? neden ayrıyız? neden günleri mutlu geçirmektense her gece ağlıyoruz/um. neden hep nedenli sorular soruyor? etrafa hep sorulu gözlerle bakmak niye? neden bu kam? keder?
oturup bizde sevemeyiz mi birbirimizi? aşık olamayız mı tekrardan bu kadar mu zor her şey?
ölmek diyorum sevgili hepimize bir nefes yakınken neden bu ayrılık?

gelmek diyorum sevgili. kuş olup en imkansız noktalarda karşına çıkmak bak ben geldim demek. insanların kilometrelerce ötesinde olan sevdiceğinin yanına gittiğini düşünürsek neden ben senin yanına gelemiyorum? korkuyor muyum? kırarım diye mi düşünüyorum? neden gelemiyorum. gelmiyorum. gelip görüp kaçmak istiyorum. son gidişinde bana seni sevmiyorum dediğini duymadım. son kez seninle konuşmadım. -kaçtın- alacağım var senden . bir hoşçakalda olsa olsun alacağım onu sırf senin gözlerinde ölmek için bir hoşçakal alacağım var senden.

çocuk diyorum sevgili. kırardık birbirimizi üzerdikte insan değildik biz valla bak. aşık olmayı beceremeyen iki çocuktuk. erken yaşta evlendirilmiş gibi bi bok yapacağını bilmeyen iki çifttik. ben öğrendim hayatı demek isterdim ama yarısını öğrendim hayat çok zor. gel seninle devam etsin bu hayat. hem annemde özlüyo seni. arada o napıyor diyo. çocuktun kaybettin onu çenene diline sahip çıkamadın diyo. çocuktuk sevgili. ne kadar kabul etmesekte büyüdük artık.

sen benim özlemim, kederim, neşem, efkarım, ailemsin. her şeyimsin işte. sen benim AŞK'ımsın. çocukluk değil, lise değil. kalbimin aşkı. sen benim en kıymetlimsin. özledim seni, dayanamıyorum artık bil isterim.

ölmek diyorum sevgili

gelmek diyorum sevgili

özlemek diyorum sevgili

gelme dedi iste gelme... gelme iste falan filan.

uyudular. kimse kalmadı etrafta herkes gitti. yaz sıcağında her yer soğuk. yapayalnızım korkuyorum. üşüyorum. korkumu sana yazarak atlatmaya çalışıyorum. okumayacağını biliyorum ama olsun yazıyorum. cevap vermeyeceğini biliyorum. buralar çok boktan geceleri özellikle.

yalnızlık kendini çıkarı veriyor birden gece olunca. aniden çıkıyor korkutuyor beni. öcü görmüş çocuklar gibi oluyorum, ağlıyorum... senin yokluğun çıkıyor işte. yine her akşam ki gibi bir öcü gibi çıkıyor karşıma. durduramıyorum onu yeniliyorum en bilinmedik yerlerimden yokluğun beni gafil avlıyor. başaramıyorum yenemiyorum onu.

yine gece oldu bak. yine yalnızım. her zaman ki gibi ve bilmem kaç yıl daha yalnız olacağım gibi. gelmeyeceksin biliyorum işte kandırıyorum kendimi bir umut diyorum. bir umut belki gelir diyorum ama aslında bende biliyorum gelmeyeceğini. kendini kandırmak işte. kusura bakma ama kalbime yalan söylüyorum. "o gelecek" diye ne yapayım. dayanamıyor yoksa en olmadık yerde seni hatırlatıyor bana aptal saptal fikirleri kafama getiriyor. ihtiharı bile getirdi, çekip gitmeyi getirdi, mahvolmayı getirdi. ulan bu kalp nasıl bir şey anlamıyorum yapılmaması gereken her şeyi yaptırıyor ama hala onu sevdiriyor sana. hiç vazgeçmeden. ben hep seviyorum işte seni bekliyorum da sen kusuruma bakma benim benimde kötü özelliklerimden biri bu. ben seni çok beklerim...

yarın yine sabah olacak, yine gün doğacak, insanlar gülecek birileri birisine çiçek vecek gülümseyecekler. el ele tutuşacaklar birileri birilerini öpecek. ben yine her zaman ki gibi bilgisayarın başına geçeceğim msn'i açacağım yine senin gelmeni bekleyeceğim tüm gün. gelmeyeceksin ama bekleyeceğim ne yapayım alıştım ben işte sevgili. senin gelmeni beklemeye alıştım. yine akşam olacak sonra sana yazacağım yazdıkça ağlayacağım ağladıkça yazacağım. gözlerim kapanmaya başlayacak sızacağım bir yerde uyuyup kalacağım. rüyamda yine seni görmek için dua edeceğim. belki olur da görürüm gördüğümde ağlayarak uyanacağım biliyorum onca yılın özlemi var. onca yılın hasreti var bırak olsun böyle. sana olan hislerimi neden ben anlatamıyorum? neden cümlelerin en kötüsünü seçiyorum. evet evet! ben sana kendimi anlatamıyorum anlatabilsem sende gelirdin sende biliyorum bırakmazdın ki beni. suç yine bende! ben sana kendimi anlatamıyorum. görmüyorsun halimi seni nasıl beklediğimi bilmiyorsun. her gece hasretinin bitmeyen özlemini bilmiyorsun.

bak sevgili!
b e n
s e n i
ç o k
s e v i y o r u m
a n l a    a r t ı k     a n l a !

ayrık ayrık yazdım heceleyeyim istersen? belki öyle anlamak istersin.

ben se-ni çok se-vi-yo-rum an-la ar-tık an-la-!

anla artık be sevgili anla....

keşke bunları sana anlatabilsem buralara yazmaktansa karşına geçip seni nasıl sevdiğimi haykırsam, seni sana anlatsam işte ya benim gözümden kendini görsen sevsen sende kendini. belki de kendine aşık olan ilk insan olurdun kim bilir sevgili.

"gelme" dedi işte "gelme" dedi.
gitti.
sen onun hayalini kurarken o götü boktan bi fiille sıçtı bıraktı her şeyi. "GELME"
bu kadar mı ey sevgili? gelme mi? belki görürüm ümidiyle tüm kasabayı aramak için seni onca yıl sonra görmey ramak kalmışken gelme? komik olmalısın.

ben seni severken nasıl bunu diyebiliyorsun? nasıl bu kadar dayanıklısın? nasıl bu kadar ön yargılı nasıl bu kadar dayanıklı oluyorsun? olabiliyorsun...

ne anlatsam boş ne söylesem anlamsız. kelimeler anlamları yitirdi. cümleler kaçışıyor evlerine. noktalamalar sokaklarda dolaşıyor. yalnız iki harf kaldı. e ve o. onlar mücadele ederlerse eğer kavuşaacaklar ama artık yolun sonuna mı gelindi? pes mi edilecek? vaz mı geçilecek? her şey unutulup gidilecek mi? tamam tamam unutmak diye bir şey yok! üstü mü çizilecek?
yoksa noktalara, kelimelere, cümlelere inat birleşilecek mi?

yarın kimileri oruç tutacak ramazan geldi ya hani. o bile geldi sevgili sen gelmedin be. neyin kafasını yaşıyoruz artık biz. neyin?
ben 2 yıldan beri bir fiil senin yokluğunun orucunu tutuyorum. sana aşığım işte. aşk orucu bu. yokluğunun orucu. ne oruçmuş di mi sevgili? okunmadı mı akşam ezanı? duyulmadı mı besmeleler? yenilmedi mi hurmalar? gelsene artık. okunsun bu ezan. bekletme artık kimsecikleri buralarda insanların sabırları tükendi. onlar susuz. onlar aç sevgiye.
onlar mı? kalbim.

yoruldum. bittim ben. 

gelme dedin.

gelmiyorum ey sevgili.

gelmiyorum.

seni sevdigimi nasıl anlatabilirim?

açtım en sevdiğin sanatçının şarkılarını Orhan Ölmez... bir yandan o çalıyor bir yandan ben ağlıyorum. bir yandanda sana olan sevgimi anlatmak istiyorum anlatmak istedikçe klavyenin tıkırtıları çoğalıyor. sana olan sevgimi anlatabilmek için o kadar çok cümle kuruyorum ki hangisi seni tam olarak anlatacak diye denemeye çalışıyorum ama gel gör ki sadece denemeye çalışıyorum. sana olan sevgimi anlatacak harf, kelime, cümle bulamıyorum. harfler küsüyor seni anlatmaya çalışırken kelimeler kıfayetsiz kalıyor. sana seni sevdiğimi nasıl anlatabilirim? biliyorum işte anlatma yolunu biliyorum! gözümden dökülen tek bi damla eline değdiği zaman anlayacaksın beni sevgili anlayacaksın. sana nasıl değer verdiğimi, seni nasıl sevdiğimi, seni nasıl istediğimi, senin hayalinle yanıp tuttuştuğumu işte o zaman göreceksin. tek bir damla ile... 
ne demiş Orhan abi? "damla damla aksam sana doldurur musun kalbini benimle?" sahi sevgili damla damla aksam sana doldurur musun kalbini benimle? sever misin sende benim gibi? aşık olur musun yeniden? en önemlisi bitirir misin artık bu sılayı, özlemi, hasreti... ee gelir misin?

gel hadi gidelim buralardan kimsenin bizi bulamayacağı kimselerin gelmeyeceği ucsuz bucaksız yerlere gidelim. ufak bir kulube yaparız. tahtadan olur. mutfağı kocaman olur evin büyük bir kısmı mutfak olur. bahçemiz de olur hani orada istediğin şeyleri yapabiliriz. sağlıklı yaşarız. 2 de çocuğumuz olur. adlarını sen bahşet onlara karışmam istediğin olsun ey sevgili. e bana soracak olursan şifa ve ulaş olsun. işte öyle yaşayıp gideriz. hayatımız basit olabilir ama sevgimiz asla tükenmez. herkesten uzak sadece kendimizi severiz. olmaz mı sevgili?

ben dosdoğru seni seviyorum. sana aşığım. DELİ GİBİ ULAN DELİ GİBİ. sana aşığım işte. gelmeni o kadar çok istiyorum ki geldiğim gün canını vereceksin onur desen inan düşünmem veririm. sadece geldiğini eskisi gibi olduğumuzu bir kerecik olsun daha tadayım öyle sözünü gerçekleştiririm işte. hani arkamdan da derler. "tadı damağında" kalmıştı diye. desinler güzelde olur hani. sana olan sevgimin tadı damağımda kaldı ey sevgili. tadı damağımda... senden sonra kimseyi sevmedim kimse de bulamadım o tadı. hep seni aradım ama hiç sen oldum. bu dünyaya geliş sebebim neydi? seni sevmek olması gerek. çalışmak çabalamak iyi bir aile olmak değil. bu dünyaya geliş sebebim seni sevmek ey sevgili seni. seni herkesten çok sevmiyorum belki de ama ben seni çok seviyorum sevgili. kalbimdesin sen işte hep oradasın ama hep orada kalma olur mu? bir vücuda bürün gel yanıma koklayayım saçlarını, ellerinden tutayım kafî...

cesaretimi toplayıp yaşadığın yerlere gelmek istiyorum. belki seni görürüm diye. gerçi görsemde ne olacak ki? yarım kalan bir ilişkinin parçalarını mı birleştireceğim!? puzzle mı yapacağım yani. hiç sevmeyiz ki biz puzzle'ı. hiç.
eğer bi delilik yapıp senin yaşadığın yere gelirsem beni orada görmemezlikten gelme olur mu? sende sev azıcık. ya da görmeden geç gitsin ey sevgili. ben hep seviyor olacağım çünkü seni. sen sevmesende sen gelmesende sen olmasanda. beni bir şeylere bağlayan bu sanırım seni sevmek.

ne aptalım di mi oradan bakıldığında? çok salakça görüküyorumdur eminim giden biten bir ilişkinin ardından defalarca yazıyorum bir cevap alabilmek için, alabilme ihtimali için ama hiç almıyorum olsun almayayım ben yazayım çünkü seni yazarak daha çok seviyorum. sen gelip geçici değilsin ki benim için "sevdam"sın. aklıma hep sen takılıyor ne yapayım. seni anlatmak istiyorum her insana ama sonra kıskanıyorum kimse bilmesin seni. ben bileyim, kalbim bilsin yeter.

ya seni çok sevmek istiyorum ya senden çok nefret etmek istiyorum. 2. seçeneği asla gerçekleştirmedim gerçekleştiremem de. ben seni en iyisimi çok seveyim sevgili çok.

ben

sendim

sen

gittin.

ama sen hiç yoktun. olmadın da...

Günler güz yaprakları gibi birer birer dökülürken ayaklarımın dibine,
ben her gece karanlığa dikip gözlerimi senin aydınlığını bekledim.
Sen yoktun…

Binlerce adım attım bu kentin sokaklarında. Her köşeyi,
her parkı, her ağacı ezberledim. Sevdaya bulanmış
her kaldırım taşında senin adını aradım.
Sen yoktun…

Evlerin duvarları birer birer üzerime yıkıldı.
Her bir hücremin acısını ta yüreğimde hissederken
beni enkazın altından çekip alacak elini aradım.
Sen yoktun…

yeniden ölmek, yeniden sevmek

elif yok artık onur kabullen o olmayacak işte. gelmeyecekte bir daha o hiç olmadı ki. sen kafandan uydurdun her şeyi o aslında hiç yoktu. sen olmayan birini sevdin kimse bilmiyor ki hem senin onu sevdiğini kimse görmedi de kendi kafandan uydurdun. kendin aşık oldun şizofreni aşık misali. kendi kafanda yarattığın birine aşık oldun işte...

elif yok onur elif yok. bir daha olmayacak kabullen artık. üzülmemeye çalışma demeyeceğim üzül çünkü sevdin. çünkü aşık oldun. çünkü bekledin. elinden gelen her şeyi sen yaptın. ama olmayacak ki artık gelmeyecek, gelemeyecek.

ömrümü neden benden aldınız ki? neden onun için plan kurarken neden beni ondan aldınız? neden aldın ey gerzek dilim, ey akılsız başım! elif olmadan ben olabilir miyim? onsuz yaşayabilirim ama ondan başkasına aşık olabilir miyim? unutabilir miyim onu? defalarca yapmak istediğim eylemi gerçekleştireiblir miyim? sevebilir miyim başkasını....

elif yok onur elif yok. yok işte yok. olmayacak ki bir daha sende kabullen alış. çekil bir köşene. ağla sızla çocuklar gibi hıçkırarak en büyüklerinden olsun ağlamaların. akıt içinde ne varsa belki bi gramda olsa azalır ona olan sevgin. keşke azalsaydı her ağladığımda bu acı, bu sevgi, bu aşk...
kurtulmak istemiyorum ama acı veriyor artık dayanamıyorum ki gücümde yetmiyor. en olmadık yerlerde aklıma geliveriyorsun gitmiyorsun ki tüm gün orada kalıyorsun sonra başka bir gün yine aynısı oluyor.

tam gülüyorum o gülmemde bile seni hatırlıyorum. her gece ağlayıp ertesi güne mutlu görünmekten bıktım artık sıkıldım. acı çekmekten yoruldum. ben artık seni fazlasıyla ister oldum. olmayacak birini istemek gibi bir şey seni istemek. neden bu kadar ulaşılmaz ve zorsun ey sevgili? neden sende benim gibi basit olmuyorsun ki hiç bir zaman? neden?

ya ben öleceğim ya da bu sevda son bulacak sevgili... artık dayanmak çok zor ayrılık çok zor. ben öldüm sen bakma bana. her gece ölüp ölüp sabaha dirilen bir ölü var işte karşında.

yaşayan ölü var ya ondan değil, aşıkından ölüyüm ben...

sevdim

öldüm

gittin

sevmeye gittim dönücem.

gidiyorum evet kararlıyım bu sefer gidiyorum. sınavını merak ettim o kadar çok merak ettim ki. onun nasıl geçtiğini bile söylemedin. evet bekledim bi umut içerisinde bekledim sadece gelip sınavının nasıl geçtiğini söylemeni bekledim. bir dakikanı bile mi ayıramadın? gelmek bu kadar zor muydu? artık istemiyorsun ki gelmiyorsun. gelmek bu kadar zor olmamalıydı. neden gelip söylemedin? neden birazcıkta olsun ben böyleyim demedin ki...

işte bu yüzden gelmiyorum deme beklenti içinde oluyorsun deme bana ya deme konuşma benimle bu şekilde. kimi bekleyeceğim ben? başka birin mi? seviyorum kızım ben seni bekleyeceğim. seni bekliyorum. alıştım yokluğuna ama bekliyorum işte bir umut bekliyorum. sen umut verdin diye değil. senin gelip gitmelerinden dolayı değil. sakın yanlış anlama. ben beklemek istediğim için, umut etmek istediğim için umut ediyorum, bekliyorum.

bir kere de olsa yazmak çok mu zordu ey yarım sevgili. sen kararını çoktan vermişsin. çoktan gemileri yakmışsın. işte sana kızdığım şeyi bu sefer ben yapıyorum farkındayım. anlamadan dinlemeden yargılıyorum. böyle olması gerek işte. böyle olması gerekmiş di mi? en güzelini sen yapıyormuşsun sevgili be.

bu son yazım olacak. artık ne gireceğim buraya ne yazacağım. uzunca bir süre yokum ben. kendine iyi bak...

sensizlik neden bu kadar zor?

gel otur şöyle aşık olunca gidersin. gel otur şöyle ölünce gidersin...
anlatayım sana tek tek ne varsa içimde çıkartayım sereyim önüne. fırtınalar kopsun yer gökte. bi sen bi ben bi de sana olan sevgim kalsın yeryüzünde bırak bırak hepsi gitsin yok olsun. sadece üçümüz olalım. yeter sana olan sevgim hepimize. ben seveyim sen gül, sen gül ben seveyim. mutlu mesut yaşayalım işte. adını yazayım her yere. dağa taşa. kimse göremeyecek ama olsun. sen görürsün o yetmez mi? sahi bi ara sen görmeden bizim evin temeline senin benim adımı yazan bir taş atmıştım haberin var mı sevgili? sonra başka bir evin temeline daha attım. şuan 2 evin temelinde biz varız ve hep öyle kalıcaz. kimse çıkartamayacak bizi oradan. seni kalbimden kimsenin çıkartamadığı gibi.

bu sefer büyük olacak her şey. sana olan sevgim, sana olan özlemim. her şeyim... bak her şeyimi de ayrı yazar oldum sen gideli. senden önce "herşeyim" di. şimdi o bile ayrıldı ey sevgili. pardon eski sevgili mi demeliydim? öl de öleyim ama sana eski kelimesini yakıştırma. sen son sevgili, yarım sevgili, ölümlük sevgili olursun ama asla "eski" olamazsın ki. senin başına eski yakışmaz hem ben söyleyemem ki onu şemşiye diyemediğim gibi şapşal gibi. eski de neymiş öyle boktan. sen en iyisi mi son sevgili ol yaren.

şuan ne yapıyorsun? inşallah gökyüzüne bakıyorsundur ben çünkü bunları yazarken oraya bakıyorum. Allah'ım lütfen onu gökyüzüne baktır ve bir titreme gelsin vücuduna hissetsin onu sevdiğimi bi ürpersin sevgimden. yalvarırım...
bakmayacak işte. ürpermeyecekte. kendimi kandırıyorum işte. sende gittin. sen yoksun ki artık. kimse yok yalnızım hem de yapayalnız. ben ne kadar yakıştıramasamda eskiyi başına başkaları yakıştırıyor eski sevgili diyor sana. onur'un eski sevgilisi diyor hemde. isim de veriyorlar vermesinler işte. sen eski sevgilim olma ki benim diyecekseler onur'un ilk ve son sevgilisi desinler öyle ansınlar seni.

sen hiç gelmeyeceksin biliyorum kendimi kandırıyorum işte bir çocuk gibi. bir çocuğun annesinden istediği bi araba gibisin sen. çocukta bilir alınmayacağını ama bi umut ister hep onu ister onun hayalini kurar onla yatar onla kalkar. hep başkalarında gördüğünde içi cız eder. ağlamaklı olur gözleri ama asla ağlamaz. çünkü onun hayalindeki araba hepsinden farklıdır hiç kimse ona benzemez işte bu yüzden ağlamaz hayali ve bekleyeni olan insan.

ben çok kötüyüm sevgilim. çok kötüyüm. sensizlik ilk defa bu kadar sen gittiğinden beri ağır geldi. kaldıramıyorum. bi sesini duysam, bi kokunu içime çeksem var git öyle git. ama bunları yapta git.
ama gitme
dayanamam ki.

hep sen ol

eski değil

ilk ve son ol

elif yok artık onur yok.

seni özlememek adına verdiğim hiçbir sözü tutamıyorum. senin özlemine karşı öyle bi acizim ki her boş aldığımda seni düşünüyorum. sana aşık oluyorum tekrardan. canım sevgilim, cananım, yarenim, varlığım, tek dileğim ben seni çok özlüyorum. kaç yıl geçmesine rağmen bak sensiz yapmıyorum. her şeyi başarsam da bi seni yenemiyorum. senin özlemine karşı gelemiyorum. nasıl işledin ki kalbime, ömrüme? silinmez harflerle mi yazıldın?  bu özlemi anlatamam anlatacak kelimelerim yok, cümlelerim yok, nefesim yetmez. sadece gel gözlerime bak.... ya da başını getir kalbime duyacaksın zaten her şeyi o anlatacak sana...

öyle özledim işte seni. susuz bir günde suyu özler gibi. oruçlu bir günde akşam ezanını bekler gibi. özledim be kadın. her şeyini. kokunu, saçının telini, tenini, nefesini, gözlerini, ahlakını, sözlerini... ben seni çok özledim uğruna ömrümü vereceğim kadın ben seni çok özledim...

ama işte bi yanım da diyor ki "elif yok onur, elif yok, o bir daha gelmeyecek..." ne yapayım işte buna inanmak istemiyorum. inanmak istemiyorum elif. sen bir gün olacak geleceksin ya son nefesimde ne son günümde... ben biliyorum sen bırakmazsın beni. sende sevdin işte. sahi bırakmazsın di mi?
elif gerçekten yok mu? elif bir daha hiç olmayacak mı? olmayacak onur elif hiç olmayacak. gitti o gelmeyecek... ben seni ne çok sevmişim be kadın ne çok... nasıl sevdirmişsin kendini? senin için kendi kendime konuşur olmuşum. her mutlu çift görünce ağlamamak için zor tutar olmuşum kendimi. ben sen gidince çok şey kaybettim. ben her şeyimi senle yitirdim. her şeyim sendin. sensiz bir hiçim...

senden geriye ne kaldı sevgili?
yarım bir sevgi,
yarım bir adam,
kırık bir kalp,
göz yaşı,
ümitsizlik,
çaresizlik,
özlem...

ben seni çok sevmişim

bil istedim